snøkaos

Eg har lesere som bor utenfor Bergen. Det er en realitet eg må ta hensyn til og i dag skal eg gi dere innblikk i hvordan det er å bo i en by som ikkje er vant med snø.

VI HAR HATT SNØ SIDEN 19. DESEMBER!

Det er i grunnen heilt sjukt og eg klager i grunnen ikkje. Eg er glad i denne kvite kalde massen som dekker byen vår, men... ja det er et stort MEN:

- Byen vår har ikkje ledelse som takler denne formen for vann!

Etter over to måneder med snø skulle en tro at de ville klart å skape gode rutiner for måking av både veger og fortau, men det er så vidt de klarer å få bukt med snøen på hovedvegene. Fotgjengere, meg selv inkludert, må risikere livet ved å gå ute i den allerede for smale kjørebanen for å ta seg fram. Fortauene er for fulle av snø. No kom det riktignok ca 50 cm nysnø i natt som har gitt kommunen nye utfordringer, men fortauene var i grunnen ikkje måkt før den nye snøen kom...

Jaja, vi får sitte inne i stedet for, eller gå på ski. Eg gjør begge deler.

Vi har ironisk nok vannmangel her i byen også. I BERGEN!!?!?! No er det nesten så eg blir bekymra for at verden ikkje skal stå til påske...

Ellers gir snøen mange gode fotomuligheter:

Inngangen til Nygårdsparken i morgenlys. Her var det måkt flott, så det var en fryd å ta seg fram, men på andre siden ventet snøfonner, saltslaps og sleipe veier.

Litt kjipt å finne sykkelen slikt når man er ferdig på jobb og skal ta fatt på vegen heim. Uten piggdekk er det i grunnen livsfarlig også...

En godt nedsnødd brannhydrant. Vi får håpe det ikkje blir brann...

Løven ved foten av Christie-statuen har fått snø i øyet.
Med så mye snø som vi har no, kan vi vel vurdere å sende inn en OL-søknad...

Å leke med maten

Man skal jo ikkje leke med maten. Det finnes ett unntak: Laban Seigmenn. De SKAL lekes med. Det er i grunnen en skam å la være. Min kjæreste har nok fått for god oppdragelse, for han har aldri lekt med seigmenn før. Dermed kunne eg lære han det. Og det førte til kreative utfoldelse. Her er et eksempel:

Vinter ute og inne

Det har gått en stund no siden forrige blogginnlegg, og eg får vel bare legge skylden på snøkaoset her i Bergen. Det funker som unnskyldning for det meste for tiden. Ellers har det skjedd mye i det siste. Mye eg kanskje burde delt med verden, men eg har prioritert anderledes i det siste. Det kan i grunnen oppsummeres i to bokstaver: OL. Eg koser meg rett og slett med OL. Det er noe helt spesielt med dette arrangementet. De fleste sportsgrener blir interessante og spennende å følge med på. Med unntak av ishockey, aking og bob for min del... Men eg koser meg med langrenn, skiskyting, utfor og mer svingete utfor - også kalt slalom, eg oppdager nye sportsgrener også, som skicross for eksempel, og det har vi i tillegg også tatt to medaljer i! En sølv og en bonse! Eg får nesten lyst til å begynne med skiskyting eller skicross, men så finner eg i grunnen ut, at det er jo ikkje stort poeng i å vie livet til en sport, om eg blir like glad for at andre vinner gull som om eg skulle gjort det sjølv. Gleden varer kanskje ikkje like lenge, men lykkerusen er ganske kraftig og god i øyeblikket.

På Dromedar Kafé

Eg har tenkt på det før, men har ikkje turt å spørre. Men no var det faktisk ein kafé som spurte meg. Ja, dei spurte om eg ville stille ut bilete hos dei. Eg greip sjansen. Så no heng dei der. Fotografia mine. Til sals er dei også.

Ta deg ein tur til Dromedar Kafé i Strandgaten. Dei har god kaffi der også, i tillegg til flotte bilete på veggene.

Eg fekk hjelp av pappa til å flytte bileta frå Senter for relasjonsutvikling til Strandgaten.

sugar-sugar, du du du du du du, ah honey-honey

Ein vakker dag i januar unna eg meg noko godt. Ein julegris frå tilbudshylla på Rema 1000. Eg klødde i fingrane etter å opne grisen og sluke han heil med ein gong, men klarte å vente til eg satt i sofaen hos Einar og kunne nyte grisen fullt ut. Eg opna den raude plasten og satte tennene i rumpa på han. Tennene vassa i vatn, men grisen levde ikkje opp til forventningene. Han smakte rett og slett grusomt. Eg måtte leggje den frå meg og måtte i staden takle abstinensene på sukker. Eg klaga på grisen til Nidar. Eg var redd det hadde skjedd noko skikkelig gale i produksjonen.

Etter ei stund, eit stykke ut i februar, i dag faktisk, så fekk eg pakke i posten frå Nidar. Dei beklaga at grisen min ikkje smakte som han skulle, og eg hadde også heilt rett i at han ikkje var som han skulle. Eg er nøgd med plasteret på såret:

København

Eg er tilbake frå København. Med meg heim har eg minnene frå ein flott tur, ein del nye ting og ein saftig forkjølelse.

Opplegget på Schæffergården var godt satt saman. Vi fekk foredrag om dansk språk, dansk ungdomsspråk, toleranse i dansk barnelitteratur og Karen Blixen. I tillegg hadde vi nokre utflukter til blant anna Karen Blixen sin heim i Danmark, som no er museum. Mange av mine medstudenter var nok litt stressa over at vi ikkje fekk så mykje tid til å sjå København. Men eg og fire andre slappa godt av, for vi skulle vere att i Køben heile helga.

På Schæffergården fekk vi treretters middag kvar kveld. Her ser vi forretten frå eine dagen då vi fekk jomfruhummer.

Då studieprogrammet var slutt tok vi beina fatt og satte avgarde mot hotellet vi hadde bestilt.

Utanfor Hovedbanestasjonen var det bare å dra fram kartet for å sjå kor vi skulle gå. Kjekt å vere turist.

Fredag ettermiddag fekk eg tid til å treffe min gode, danske ven frå folkehøgskulen. Det var fem år sidan sist vi såg kvarandre, så no var det jammen på tide.

...treng eg seie noko meir...

Ved Den lille Havfrue blei eg oppslukt i å ta bilete. Dermed oppfatta eg ikkje at resten av gjengen gjekk vidare.

Eine kvelden spaserte vi tilbake til hotellet i snøstorm. Skikkelig guffent var det.

Dermed var det veldig godt å komme inn på rommene våre, der vi drog fram spel og snacks.

København var snøkledd i helgen. Likevel er eg meir imponert over måkeferdigheitene deira enn dei vi ser her i Bergen. Og eg trur nok vi burde vere mindre overraska over snøfall enn Københavnerene...