Utropsord

Bussene er også en del av trafikken. Det glemmer eg av og til når eg sitter på, sjølv om eg alltid fester det påbudte setebeltet. Men det hender altså av og til at bussjåføren, av ulike grunner (eg mistenker de av og til for ikkje å være helt årvåkne), også må bråbremse. En av disse gangene satt eg og hørte på musikk på ett øre sammen med min medreisende. Då vi prata til kvarandre måtte vi trekke proppen ut for å høre samtalen, så då bussen fikk oss alle til å sprette fremover og bagasje til å smelle veggimellom, glemte eg rett og slett at det eg sier høyt blir hørt av andre. Dermed var det mange som sikkert kunne trekke litt på smilebånde då eg, som ser ganske ung ut vil eg påstå, utbrøt: "Herre min hatt!".

Då eg smalt tilbake mot ryggstøtten i setet, dro eg proppen ut av øret og kjente en kledelig rødfarge spre seg i ansiktet mitt. Uten musikk hørte eg stillheten i bussen...

Månen

Eg sprang til bussen i kveld. Ikkje nåke eg gjør viss eg kan unngå det. 

Eg rakk bussen, så springingen var ikkje forgjeves. Sjølv om eg sprang blei eg obs på månen. Stor og fin, litt større enn halv. Ny.

No skal eg ligge og se ut på månen litt før eg sovner. Du kan også få nyte månen litt om du vil. Eg tok nemlig bilde av han for 10 minutter siden.

Bloggverden og den virkelige verden

I sommer snublet eg over en blogg til en venninne av en venninne av meg. På den sida fant eg bilde av min kusine. Det er en liten verden vi lever i. I går såg eg ho på bussen. 

Eg sa ikkje hei, men satte meg ned og smilte litt for meg sjølv med tanke på at eg visste om ho, uten at ho visste om meg.